Իմ թարթիչներից կարոտ է կաթում, ու երկինքն է լուռ կաթում մատներիս,
Անքեն մատներս թացը չեն ներում, ու չկա ներում բացականերիս:
Թարթիչներիցս մի անտուն կարոտ պոկվում է դանդաղ, թափվում այտերիս,
Իսկ դրսում օրը`խենթ ու անձրևոտ, լացում է ասես պատուհաններիս:
Իմ թարթիչներից կարոտ է կախված ու հուշ է կախված հոգնած կոպերիս,
Ու իմ ճամփորդը`վաղուց ուշացած, փոխում է ուղին ճանապարհներիս:
Թարթիչներիցս պոկված մի կարոտ գլորվում է ցած, թափվում ուսերիս,
Ու սենյակիս մեջ սեղմված մի օդ պայթում է հանկարծ իմ խեղդվող շնչից:
Իմ թարթիչներից կարոտ է հոսում ու լուռ կաթում է բացված վերքերիս,
Իսկ քամին դրսում խենթ գալարվելով ջարդվում է ասես պատուհաններիս:
Թարթիչներից իմ կարոտ է ծորում` կապույտ կարոտ է ծորում այտերիս,
Ու այտերովս սահելով ներքև, թրջելով հոգիս`կաթում մատներիս…
Комментариев нет:
Отправить комментарий