Գլխիս փլվեց տանիքը իմ դավաճանված հույսերի,
Ու կարոտի մի գերդաստան մնաց հոգնած ուսերիս,
Մռունչ կապեց երկինքը` նենգ ու մատնիչ ասղտերի,
Ու չիմացա, ով աղ լցրեց մրմռացող վերքերիս:
Խշխշացին ոտքերիս տակ տխրություններ վաղեմի,
Ու սգացին մենությունը իմ գլխատված հույսերի,
Ես լսեցի ականջիս տակ ցավը ջարդված երգերի
Ու չիմացա, ով ինձ թողեց առանց թռչող թևերի:
Բազմակետերն իր շաղ տվեց իմ գահակալը վերի
Այն տեղերում, որտեղ ես վերջակետերս դրի:
Մատնվեցին անուրջներս սին ու խաբող աչքերի
Ու չիմացա, ով ինձ սպանեց առանց խոցող զենքերի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий