Մայրիկիս

Թե մաշվել են ձեռքերդ, ինձ գրկելուց են մաշվել,

Ինձ շոյելուց են մաշվել նուրբ ու ջերմ ձեռքերդ,

Թե թրջվել են աչքերս, քո աչքերով են լացել,

Քո աչերից են թափվել արտասուքներս:

Թե ջարդվել է հոգիս, քեզ ջարդելով է ջարդվել,

Բայց իմ վերքերն ես մաքրել` թողած ցավերդ:

Թե անքուն եմ եղել, ինձ քուն տվողն ես դարձել,

Ու այդ քնով եմ հաղթել չար գիշերներս:

Թե կորցրել ես դու քեզ, ինձ փնտրելիս ես կորցրել,

Ինձ գտնելով ես գտել երազանքներդ,

Թե զատվել եմ քեզնից, աշխարհից եմ զատվել,

Արցունքն աչքիդ ջարդել ես փակած դռներս:

Թե հոգնել եմ հաճախ, քո ուսերին ես վերցրել,

Ու իմ բեռից են ծռվել արևածին ուսերդ,

Թե մոլորվել եմ մթում, ինձ քո արևն ես տվել,

Քեզ անարև են թողել տխրություններս:

Թե մաշվել են ձեռքերդ, ինձ գրկելուց են մաշվել, 

Ինձ շոյելուց են մաշվել նուրբ ու ջերմ ձեռքերդ,

Թե թրջվել են աչքերս, քո աչքերով են լացել,

Քո աչերից են թափվել արտասուքներս: